Şimdi ne düşünüyorum biliyor musunuz? Denemek için her şeyinizi bir kenara bırakıp bambaşka şeyleri yapmaya karar verir misiniz? çılgınca şeyler... hayal ettiginiz. hiç yapamam dediginiz. ben düşünüyorum...

şuanda kulagımda müzik çalarken kendimi bir şelalenin en üstünde o şelaleden atlamayı düşünüyorum...
kulagımda ki müzik gibi yavaş yavaş aşagıya süzüldügümü, rüzgarı yüzümde, saçlarımın arasında parmaklarımın arasında hissettigimi düşünüyorum. atlarken korkudan kapanan gözlerim bir süre sonra açıldıgını, gördügüm manzara karşısında kendime güvenimin yerine geldigini düşünüyorum. küçük küçük hayvanlar görüyorum, şelalenin sesi güvenimi arttırıyor süzülmenin verdigi huzuru hissettiriyor. kimsenin olmadıgı yer burası. dünyada bir yer ama öyle bir an ki... huzur dolu. gülümseten bir an ve hayatım boyunca unutamayacagım bir an. dünyada böyle bir yer başka nerede var ki? insanın olmadıgı sadece kendini buldugun, kendi kalp atışını dinledigin, çevreyi de hissedebildigin dünyada başka nerede var? etrafımı bina kaplıyor, insan trafiginde boguluyordum. ama şimdi... düşünüyorum. küçük odamda loş ışıgımda düşünüyorum ve atlamanın verdigi huzuru hissetmeye çalışıyorum.

yanlış anlamayın... intihar degil bu. sadece paraşütle atlama.

uzun zamandır bloga yazmıyordum.
bu zamana kadar da yazdıklarımı paylaşıcam. çünkü yazmak ve okumak benim hayatım.
ben felsefeciyim. düşünmek, insan olmak benim hayatım.
benim hayatım. küçük bir oda da şelale yaratmak ve oradan atlamak.

ve işte bu...

terapi üzerine...

düşüncelerle oluşan bir blog....

(yazım hatalarını sonra düzelticegim.)