Dehşet, habersizce gelir ve duygularımızı nedensiz kötü haber hisleriyle tüketir. Hiç dehşete düştün mü? Korkudan bahsetmiyorum. Korku anlıktır. Korku, tehlikeyle karşılaştıgında ortaya çıkar. Silahlı bir soygunda, evinde bir yabancı olduğunda... Ben dehşetten bahsediyorum. Dehşet kalıcıdır. Seni kemirir. Onu görmezden gelemezsin. Geçmez. Çünkü bu dehşettir. Yapamayacağın bir şey hakkında seni endişelendirir. Dehşet işini etkileyebilir, evini, bütün kişiliğini değiştirir....
Umut, dehşet gibi sık sık habersizce gelir ve sonra şükür ki bizi mest eder ve duygularımıza nedensiz haz hissi ve iyimserlik aşılar. Umut yukarı, dehşet aşağı. Sanırım hayat bunların arasında bir şey.

ALINTIDIR. (medium dizisinden)

Yolculuk nereye?



çöküyorum yine.
başladım yolda yürümeye.
gelip geçici dedigim her şey kalıcı olmaya başladı.
her şey degişiyor. Her şey.
evren,dünya,insanlar,kişiler...
insanlar...
ve ben.
boşlukta gibi her şey. 
zaman kavramı olmayan, sonsuz.
ama bu sonsuzluk eksi yönlerde.
sebebini bilmedigim susus kalmış dudaklarımdan
çıkan son cümlelerimde.
ve ben.
gerçekten ben.
her şeyin başlangıcı ve sonuncusu olan insan.
yoklugu ile varlıgı hiç belli olmayan.
sessiz sedasız köşe de duran agaç gibi.
yıllarca aynı yerde olmasına ragmen
çok şeyi gören, yıllanan, yıpranan 
agaç gibi ben
içimde kalbimde her şey.
sonsuz çöküşün ilk adımları.
hep karamsar uzlaşımlarla.
yolda yürümeye devam.
yolun sonunu görene kadar...
belki o zaman 
gülümserim.