İnsan birden anlamsız bir şekilde geçmişini düşünmeye
başlar. Derinlere doğru giden yolculuktur bu. Nasıl başladı ve nereye gideceğini
anlamadan geçmişin verdiği saflığa, hüzne, neşeye, kedere doğru giden bir yol. İnsan
zihni öyle bir şey ki geçmişimizi hatırladığımızda sanki yeniden o anı yaşarız.
Ama farklı bir şekilde düşünürüz. “keşke”lerden önce sanki o anı
değiştirebilecekmiş gibi senaryo içine gireriz. Fakat faydasız olduğu için “keşke”lerin
yerini “aynı hataya düşme”ler alır. bir söz, bir eylem, insan hayatının içinde
olan şeylerdir. “keşke”ler günlük gözyaşı, “hatalar” günlük gözyaşların kalıcı
halleri… ölüm ise her şeyin üstesinde, ne geriye gözyaşı kalır ne de geçmiş
yaşanılan bir hayat.
0 Yorum:
Yorum Gönder