Üzgünüm Camus amca ama ben bu dünyadan faydalanacağım bir
şey göremiyorum. Faydalanmak isteğim zamanda mekanda hep insanların tabuları,
dedikodularıçıkıyor karşıma. Camus amca böyle bir hayatta yaşamatutunmak için
elimden geleni yapıyorum. Deniyorum her şeyi… insanlar hayatımı daha da zorlaştırıyor.
Anlamıyorlar beni ama ben onları çok iyi anlıyorum. Onlara baktığımda ne
sorunları olduklarını görüyorum. Ama bana baktıklarında cevap veremiyorlar.
İnsanların beni anlamadığı bir dünyada neden yaşayayım? Ben aklımı yitirmedim…
aklımı çalıştırdığım için bu hale dönüştüm. Keşke seninle hiç tanışmasaydım
camus amca, çünkü tüm suçu sana atmak üzereyim. Ama senin hiçbir suçun yok ki..
yani bu dünyayı bu hale getiren insanlar sen değilsin. Seni anlamaya
çalışıyorum. Ama yazdığın onca umut dolu dizelere de arada gülüyorum. Bu yüzden
affet beni. Belki bir gün seni anladığımda ya kurtuluşum olacaksın, yada ölüm
sebebim…
0 Yorum:
Yorum Gönder